Triggers, er zijn er zoveel!
Triggers zijn prikkels die niet erg fijn bij mij binnenkomen...
Simpel uitgelegd dan...
De prikkel verwerking is bij mij al anders dan anders, dit komt door mijn autisme. Vanaf mijn 27ste weet ik dat ik dit heb...
Autisme is een aangeboren afwijking. Klinkt heftig maar dit ervaar ik niet zo (autisme heeft ook hele leuke kanten).
Sinds ik dit weet is er voor mij veel veranderd. Ik ben er dan ook veel bewuster van geworden hoe dit eigenlijk werkt bij mezelf. Ik benoem het als "mapjes die open zijn" als ik te veel prikkels binnen krijg.
Bijvoorbeeld: ik kom ergens op een drukke plek... laten we de stad als voorbeeld nemen:
Ik loop in de stad en daar gebeurt van alles tegelijkertijd. Mensen praten, lachen, het is gezellig, markt kooplieden die schreeuwen, kinderen die huilen.. pfff ik word al moe alleen al bij de gedachten!
Alle informatie die bij mij binnenkomt gaat naar een mapje. En nou komt het...
Dit gaat stuk voor stuk. Dus als er veel tegelijkertijd gebeurt, slaat mijn hoofd dit niet op, en komt de verwerking pas veel later!
"Mapjes zijn niet dicht".
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super leuk om naar de stad te gaan.
Terrasje te pakken en te shoppen!
Maar ik weet, áls ik dat doe, dat ik dan veel aanvallen zal hebben 's avonds, wanneer ik rustig weer thuis op de bank zit.
Voor iemand die er niet bij stilstaat of er geen last van heeft is dit raar of lastig te begrijpen...
Voor mij een "doodgewoon " iets.
Alle triggers lokken bij mij dan ook een aanval uit. Ik weet pas sinds kort dat deze aanvallen onder het mapje epilepsie vallen. En dus niet onder het mapje paniekaanvallen...
Wat betekent triggers voor jou? En hoe ga je hiermee om?
Stop je deze weg? Zoals ik heel wat jaren heb geprobeerd...
Of zorg je juist ervoor dat de "prikkels" zo laag mogelijk zijn? En laat je ze toe?
Iedereen gaat hier op z'n eigen manier mee om... En dat moet ook!
Ik merk wel dat het voor mezelf een behoorlijke zoektocht is..
Hoe zorg je voor de rust die je hoofd nodig heeft, en tegelijkertijd dat je leert omgaan met de indrukken van buitenaf?
Ik vind dit wel een dingetje hoor!!
Zeker nu ik weet dat ik epilepsie heb, Ik wil het graag allemaal zo goed mogelijk doen.
Netjes op tijd mijn medicatie innemen, goede nachtrust en dus op tijd naar bed (maar die serie op Netflix is nog zo spannend).
Ja dan lukt dat iets minder. En lig ik toch nog later in mijn bed.
Alle gedachten, gevoelens en omgeving zijn voor mij ook triggers...
Ik heb hier een lange weg nog in te gaan... Zeker! Maar nu ik weet waar ik sta en waar ik naar toe wil, weet ik één ding zeker: Ik ben op de goede weg!
En hoe lang die weg is?
Het maakt niet uit... Als die weg maar vooruit gaat!
Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van deze blog!
Liefs van Janine